خدایا چرا من ؟

شاید بارها شده که از خودتون این سوال رو بپرسید : خدایا چرا من ؟ 

بیشتر کی این سوال رو از خودتون میپرسید ؟ 

وقتی که خیلی خوشحالید و احساس خوشبختی می کنید ؟ 

یا وقتی که شکست می خورید و ناراحت می شید ؟ ( البته من اعتقاد دارم که هر شکست ما رو یک گام به پیروزی نزدیک می کنه چون یک راه غلط از لیست راههای سر راهمون حذف می شه . ) 

لطف کنید و تو قسمت نظرات بگین که در چه مواقعی بیشتر این سوال رو از شخص شخیص خودتون می پرسید . 

اما یه داستان در همین مورد ، داستانی که امیدوارم یک بینش و دید عمیق به همه ی ما بده . داستانی که درس بزرگی به ما میده .  

آرتور اشی ( Arthur Ashe ) قهرمان افسانه ای تنی س ویمبلدون در جریان یک عمل جراحی در سال 1983 به دلیل تزریق خون آلوده به بیماری ایدز مبتلا می شه و در بستر مرگ میفته...   

                                        Baron

بعد از این حادثه از سراسر دنیا نامه های از طرف طرفدارانش دریافت میکنه که توی یکی از اون ها نوشته بود : 

چراخدا تورا برای چنین بیماری دردناکی انتخاب کرد؟ 

و اما پاسخ آرتور چه بود ؟

با اوج حفظ عزت نفس و درکی عمیق آرتور به هوادارش جوابی می ده که امروز باید تمام زمینیان بهش توجه کنیم . 

دردنیا  ۵۰ میلیون کودک بازی تنیس را آغاز می کنند 

۵میلیون یاد می گیرند که چگونه تنیس بازی کنند  

۵۰۰هزارنفر تنیس رادرسطح حرفه ای یادمی گیرند  

۵۰هزارنفر پابه مسابقات می گذارند  

۵هزارنفر سرشناس می شوند  

50 نفر به مسابقات ویمبلدون راه پید امی کنند   

4 نفر به نیمه نهائی می رسند و دو نفر به فینال  

و آن هنگام که جام قهرمانی را روی دستانم گرفته بودم  

هرگز نگفتم خدایا چرا من؟  

وامروز هم که ازاین بیماری رنج می کشم هرگز نمی توانم بگویم خدایا چرا من؟