One Sampady

یک وبلاگ کاملا علمی ( نظر یادتون نره)

One Sampady

یک وبلاگ کاملا علمی ( نظر یادتون نره)

به مناسبت روز پزشک

دانشجوی رشته پزشکی شدن از آن مواردی است که خیلی‌ها آرزویش را دارند، خیلی‌ها هم انتخابش کرده‌اند و منتظرند ببینند بالاخره رویای پدر و مادرشان برای آقا یا خانم دکتر شدن‌شان به واقعیت می‌رسد یا نه! خیلی از کسانی که رشته پزشکی را انتخاب می‌کنند اصلا نمی‌دانند توی این 7 سالی که روی پیشانی‌شان نوشته می‌شود (البته علی الحساب‌) چه می‌گذرد ما هم به مناسبت روز پزشک رفته‌ایم سراغ «پزشک بچه‌ها» تا ببینیم چه می‌کنند که می‌شوند آقا و خانم دکتر. این‌ 4 مرحله که هفت سال طول می‌کشد، تقریبا بین همه دانشجوهای پزشکی کشور مشترک است و بسته به نوع دانشگاه و قواعد وقوانین وضع شده شکلش کمی تغییر می‌کند.

علوم پایه

گذراندن دروس علوم پایه 5 ترم یعنی 2 سال و نیم طول می‌کشد در این 5 ترم دانشجوهای پزشکی فقط درس می‌خوانند و هیچ خبری از دکتر‌بازی و مریض و بیمارستان نیست. فقط یک چیز هست به اسم اتاق تشریح که از همان هفته‌های اول کلاس‌ها شروع می‌شود و شوخی ‌بردار هم نیست، یک دانشجوی پزشکی باید در دوره علوم پایه 4تا آناتومی بگذراند: آناتومی تنه، اندام، سرو گردن، نوروآناتومی که همه این‌ها را در اتاق تشریح می‌گذرانند. غش و ضعف رفتن و این‌جور سوسول‌بازی‌ها مال همان روزهای اول است و بعد از آن یک دانشجوی پزشکی باید عاشق بوی فرمالین (بوی فیکس کننده جسد!) شود و این بو یکی از اجزاء جدا نشدنی زندگی دانشجویی‌اش بشود. دیدن فیلم‌های وحشتناک به دانشجوهای آینده پزشکی توصیه می‌شود تا بتوانند این مرحله را راحت‌تر بگذرانند. حدود 70_ 80 درصد مطالب در این دوره با دوره علوم پایه دانشجوهای دارو‌سازی و دندان‌پزشکی هم مشترک است. پایان دوره علوم پایه معمولا با یک امتحان همراه است، امتحان جامع علوم پایه که هر سال دو بار، یک بار در اسفند و یک بار در شهریور ماه برگزار می‌شود، دانشجویانی که در این امتحان رد بشوند می توانند یک ترم دیگر صبر کنند و در امتحان بعدی شرکت کنند، در صورتی که 3 بار در این امتحان مردود شوند باید بی‌خیال رشته پزشکی شوند.

فیزیوپاتولوژی

این دوره شامل فیزیوپاتولوژی 1 و 2 می‌باشد که هر کدام یک سال طول می‌کشد. در این دوره درس‌ها تخصصی‌تر می‌شوند مثلا حالا درس‌هایی به اسم قلب، کلیه و بقیه بدن را می‌خوانند و این درس‌ها را در بیمارستان می‌گذرانند ولی هنوز هم دروس تئوری است و عملی نشده. دانشجوها در این زمان راه و رسم‌های اولیه واقعی علم پزشکی و تشخیص بیماری‌ها را یاد می‌گیرند. این دوره به خاطر تخصصی بودنش کاربردی‌تر هم هست، مثلا اطلاعات دارویی در این دوره شروع می‌شود. نحوه برگزاری دوره پاتولوژی در دانشگاه‌های مختلف متفاوت است. (این وسط یک پرانتز باز کنید برای جشنی به اسم روپوش‌پوشان، این جشن را دانشجوها برای این می‌گیرند که در دوره بعدی وارد بیمارستان می‌شوند و آن روپوش سفید معروف را تنشان می‌کنند تا پدر و مادرشان هی قربان صدقه قد و بالایشان بروند.)

استاژر (stager)

این دوره و دوره بعدی به بخش بالینی معروفند. استاژری هم دو دوره دارد، که هر دوره یک سال طول می‌کشد و در واقع یک دوره کارآموزی است، در این دوره دانشجوها به گروه‌هایی تقسیم می‌شوند و هر گروه زیر نظر یک استاد است که این دانشجوها بعد از آن به همراه این استاد روی سر بیماران او می‌روند. ولی کار دانشجویان استاژر فقط شرح‌حال گیری از بیماران است و هیچ مسئولیتی ندارند. در ضمن کلاس‌های تئوری هنوز هم برقرارند فقط زمان‌شان تغییر کرده و به بعداز‌ظهرها منتقل می‌شود. دانشجوها در این دوره زیردست رزیدنت‌ها (دانشجویان دوره تخصصی) هستند و بیشتر به عنوان یک کارآموز در بیمارستان حضور دارند. کشیک شب هم در این دوره نیست. با تمام شدن دوره استاژری باید دانشجوها در امتحان پرانترنی شرکت کنند که این امتحان هم 2 بار در سال برگزار می‌شود. قبل از برگزاری این آزمون دانشجوها باید موضوع پایان‌نامه‌هایشان را مشخص کنند.

انترن (intern)

حالا می‌شود به دانشجوی پزشکی بگوییم دکتر، چون هم در بیمارستان هست و هم شرح‌حال می‌گیرد و هم کشیک شب دارد. این دوره یک سال و نیم آب می‌خورد، همان استرس و فشار کاری که پزشک‌ها دارند را هم تحمل می‌کنند، نسخه می‌پیچند و حتی ترخیص می‌کنند، ولی همه این کارها را زیر نظر استادشان و یا رزیدنت‌ها انجام می‌دهند. در واقع انترنی یک دوره کارورزی است و دانشجوی پزشکی بعد از کلی خون‌دل خوردن در دوره کارورزی مهارت‌ها و اطلاعات لازم برای تشخیص و قضاوت در مورد بیماری را به دست آورده است. این 7 سال که تمام شود، خانم دکترها و آقا دکترها با مدرک دکترای حرفه‌ای فارغ‌التحصیل شده‌اند، حالا باید 2سال برای طرح‌شان وقت بگذارند، البته مقدار این طرح برای همه به یک اندازه نیست، هر چه‌قدر که مکان گذراندن طرح دورافتاده‌تر باشد، زمانش کم‌تر می‌شود. بعد از گذراندن طرح هم وقت این است که بعضی‌ها بروند سراغ تخصص و آزمون مخصوصش. البته بعضی‌ها هم هستند که می‌توانند بدون آزمون وارد دوره تخصص بشوند، کسانی که همه ترم‌ها جزو 3 نفر اول کلاس بوده باشند، می‌بینید چه‌قدر آسان، 2 نفر اول هر ترم در دوران دانشجوی پزشکی بودن!

کار برای پزشکان

کسانی که این رشته را انتخاب می‌کنند از همان اول پیه خیلی چیزها را به تنشان می‌زنند، مثلا کشیک‌های شب، سختی درس‌ها، طولانی بودن دوران تحصیل، گذراندن طرح در مناطق دورافتاده و بالاخره کار کردن در جایی که به آن‌ها نیاز دارند. پزشک‌ها موقعیت‌های شغلی متفاوتی دارند:

مطب شخصی که بر اساس تمایل پزشک مربوطه می تواند در هر نقطه‌ای از شهر یا روستا مستقر باشد و شخص پزشک بر اساس تجربیات و توانایی‌هایش بیماران را ویزیت کند.

بیمارستان‌ها و درمانگاه‌های خصوصی و دولتی که جمعی از پزشکان در آن‌ها کار می‌کنند.

مرکز بهداشتی درمانی شهر یا روستا که که مدیریت آن‌ها هم به عهده یک پزشک عمومی است.

صدیقه بهشتی (جیم)

نظرات 1 + ارسال نظر
معصومه جمعه 26 شهریور‌ماه سال 1389 ساعت 10:25 ب.ظ http://www.farmak.blogfa.com

سلام
متن بسیار خوبی بود چو خیلی اطلاعات داد!
من قبلان فکر میکردم اون ۲سال طرحی که میخونن علاوه بر ۷ سال هستش!
ولی یه چیزی مگه نگفتین که انترها زیر نظر استادشان یا رزیدنت ها به کارورزی مشغول هستند مگه رزیدنت ها قبل از انترها نبودند یعنی سال پایینی های اونها نیستند؟؟؟؟
( ادبیات و زبان فارسی من اصلان خوب نیست ببخشید اگه مشکل املایی یا دستوری و... داره!)
یا حق

برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد