One Sampady

یک وبلاگ کاملا علمی ( نظر یادتون نره)

One Sampady

یک وبلاگ کاملا علمی ( نظر یادتون نره)

خورشید

خورشید، گوی غول پیکر درخشانی در وسط منظومه شمسی و تامین کننده نور، گرما و انرژی های دیگر زمین است. این ستاره به طور کامل از گاز تشکیل شده است. بخش بشتر این گاز از نوعی می باشد که به نیروی مغناطیسی حساس است.

ادامه مطلب ...

تلسکوپ چیست؟

تلسکوپ یا اختربین وسیله‌ای است برای دیدن اجرام فضایی دور. گالیله نخستین کسی است که از تلسکوپ ساخته خودش برای مشاهدات نجومی بهره گرفت. تا آن زمان شناخت بشر از آسمان محدود به قوه بینایی بود و ابزاری برای مشاهده آسمان وجود نداشت. اخترشناسانی چون گالیله و کپلر به کمک تلسکوپ دامنه آگاهی بشر از هستی را وسعت بخشیدند. این منجمان با بهره گیری از تلسکوپ،

ادامه مطلب ...

نجوم

 

یک چند وقتی که ما مقاله از نجوم نگذاشتیم  از این به بد ما به این بخش خیلی توجه خواهیم  

 

کرد و از مقاله های نجومی و اخبار نجوم استفاده می کنیم  البته فقط فقط با کمک  

 

شما.                

 

                                                                                              ARON

سیاه چاله

1.تاریخچه مفهوم جسمی بسیار پرجرم که حتی نور نیز نمی تواند از آن بگریزد نخستین بار در سال 1783 توسط یک جغرافی دان انگلیسی به نام جان میشل ارائه شد. در آن زمان، تئوری نیوتنی گرانش و مفهوم سرعت گریز شناخته شده بود. میشل حساب کرد که اگر اندازه جسمی 500 برابر شعاع خورشید باشد و چگالی ای برابر با چگالی خورشید داشته باشد، سرعت گریز برابر با سرعت نور خواهد بود و در نتیجه این جسم غیر قابل مشاهده می باشد. به گفته خودش: اگر نیم-قطر کره ای با چگالی مشابه خورشید 500 برابر نیم-قطر خورشید شود، جسمی که از ارتفاع نامحدودی به سمت سطح آن می افتد سرعتی بیشتر از سرعت نور خواهد داشت و اگر نوری از آن گسیل شود، به سرعت به سمت خودش جذب میشود. با اینکه میشل فکر میکرد این پدیده غیر معقول است، اما در هر حال او اولین کسی است که احتمال وجود اجسام نامرئی در کیهان را مد نظر قرار داد.

ادامه مطلب ...

کشف چگونگی شکل گیری ستاره های اطراف سیاهچالها

ستاره شناسان از طریق شبیه سازی رایانه ای موفق به کشف چگونگی شکل گیری ستاره ها در اطراف سیاهچالهای حجیم شدند. به گزارش خبرگزاری مهر، دانشمندان از گذشته در جستجوی چگونگی شکل گیری ستاره ها بوده و معتقد بودند که ستاره ها طی فرایند شکافته شدن ابرهای ملکولی حجیم در اثر نیروی های گرانشی قدرتمند به وجود می آیند.

ادامه مطلب ...

دوتاییهای گرفتگی

دوتاییهای گرفتگی منظومه‌هایی از دو یا چند ستاره هستند که به دور مرکز جرم مشترکشان می‌گردند. در بیشتر حالتها ، یک ستاره کم نور و کم جرم بوده و ستاره دیگر پر نور و بزرگ است. هنگامی که ستاره کم نور از مقابل ستاره دیگر می‌گذرد، جلو نور آن را می‌گیرد و از اینرو ستاره بزرگ کم نور دیده می‌شود.

ستارگان متغیر

ستارگان متغیر نورانیت متغیری دارند. آنها شامل نواختران و ابر نواختران ، قیقاووسیها و دوتاییهای گرفتگی هستند. نورانیت نواختران و ابر نواختران ناگهان چندین قدر افزایش می‌یابد و سپس به تدریج به حالت اول بر می‌گردد. به نظر می‌رسد که نواختر مرحله‌ای است که ستاره فرو می‌ریزد تا به کوتوله سفید تبدیل شود. ابر نواختران بسیار پر جرم تر از نواختران هستند.

برخی از آنها ممکن است بعد از اوج نورانیت ، آنقدر کم نور شوند که دیگر به چشم نیایند. برخی دیگر ، در اثر انفجار ، مقادیر زیادی ماده به فضا می‌پراکنند. سحابی خرچنگ باقیمانده انفجار یکی از ابر نواخترها است. در دو هزار سال گذشته تنها انفجار شش یا هفت ابر نواختر گزارش شده است. قیفاووسیها ستارگان متغیر دیگری هستند که لایه بیرونی آنها بطور متناوب منبسط و منقبض می‌شود.

دمای سطح ستاره به هنگام انقباض ، افزایش می‌یابد. اختلاف دما در این حالت از 700 تا 1200 درجه کلوین است. قیفاووسیهایی که دوره تناوبشان بلند است، نورانی هستند و برعکس ، آنهایی که دوره تناوب کوتاهتری دارند ، کم نور و کوچک‌اند. از اینرو ، اخترشناسان می‌توانند از دوره تناوب قیفاووسیها به نورانیت واقعی آنها پی‌ببرند و به عنوان مقیاسی برای اندازه گیری فاصله مورد استفاده قرار دهند.

کوتوله‌های سفید

کوتوله‌های سفید نیز در بیرون سری اصلی واقع هستند. آنها کم نور بوده و ماده بسیار فشرده‌ای دارند. شانزده و نیم سانتیمتر مکعب از ماده آنها حدود یک تن جرم دارد. در این ستاره‌ها تغییرات انرژی بسیار کمی صورت می‌گیرد.

غولها و ابرغولها

غولها و ابرغولها در بیرون سری اصلی جای دارند. آنها بطور غیر معمولی ، پر جرم و نورانی هستند. هسته آنها فرو ریخته و اکنون در لایه‌های بیرونی ستاره ، ماده به انرژی تبدیل می‌شود. رنگ غولها ممکن است قرمز یا زرد باشد. ابرغولها به رنگ سفید ، آبی ، زرد یا قرمز هستند. آنها کمیابتر از غولها هستند.

کهکشانهای فعال و غیر عادی

از تمام کهکشانها میزان معینی تشعشع الکترومغناطیسی ساطع می‌شود. برخی کهکشانها ، به طرز غیر عادی ، مقادیر زیادی تشعشع تابش می‌کنند. این کهکشانها ، کهکشانهای فعال نامیده می‌شوند. انرزی آنها از منبعی با جرم بسیار زیاد اما به هم فشرده که در مرکز کهکشان فعال قرار دارد تأمین می‌شود.

انرژی اغلب بصورت اشعه ایکس ، موج رادیویی و همچنین نور است و میزان انرژی آزاد شده به قدری زیاد است که نمی‌توان تصور کرد ستاره‌ها آنرا بوجود آورده باشند. ستاره شناسان بر این عقیده اند که تنها جسمی که قادر است این مقدار انرژی را ازاد کند یک حفره سیاه فوق العاده پر جرم است. بنابر این، علت اینکه برخی کهکشانها از جمله کهکشان خودمان انرژی نسبتا کمی آزاد می‌کنند این است که حفره سیاه مرکزی کوچکی را در میان گرفته‌اند.