ستاره شناسی به چند شاخه تقسیم میگردد. اولین تقسیم بندی بین ستاره شناسی نظری و ستاره شناسی شهودی میباشد. مشاهده گرها روشهای مختلفی را برای جمع آوری اطلاعات درباره حوادث بکار میبرند، اطلاعاتی که بعدا توسط نظریه پردازان برای ایجاد تئوریها و مدلهایی ، برای شرح مشاهدات و پیش بینی حوادث جدید بکار میرود. حوزههای مطالعه همچنین به دو طریق دیگر تقسیم بندی میشوند: موضوعی ، که معمولا به منطقه فضا (مثلا ستاره شناسی کهکشانی) یا مسائل اشاره شده (مانند تشکیل ستاره یا کیهان شناسی) بستگی دارد؛ یا به روش مورد استفاده برای گرد آوری اطلاعات (بطور مبنائی ، چه ناحیهای از طیف الکترومغناطیس استفاده میشود). در حالیکه تقسیم بندی اولیه به هر دوی مشاهده گر و نظریه پرداز مربوط میشود، دومی مربوط به مشاهده گرهاست(نه کاملا) ، چون نظریه پردازها سعی میکنند از اطلاعات موجود در تمامی طول موجها استفاده کنند و مشاهده گرها اغلب بیش از یک منطقه از طیف را مشاهده میکنند.
تقسیم بندی بر اساس موضوع یا مسائل اشاره شده
اجرام آسمانی
تاریخچه نجوم
محاسبات نجومی: مطالعه مکان اشیاء در آسمان و تغییر مکان آنها، که سسیستم مختصات مورد استفاده و علم حرکت اجرام در کهکشان را تعیین میکند.
کیهان شناسی: مطالعه کیهان به عنوان یک کل و تکامل آن.
ستاره شناسی کهکشانی: مطالعه ساختمان و اجزاء کهکشان ما و سایر کهکشانها.
ستاره شناسی برون کهکشانی: مطالعه اجرام (عمدتا کهکشانها) خارج از کهکشان ما.
شکل گیری کهکشان و تکامل: مطالعه شکل گیری کهکشانها و تکامل آنها.
علوم سیارهای: مطالعه سیارات منظومه شمسی.
ستاره شناسی ستارهای: مطالعه ستارگان.
تکامل ستارهای: مطالعه تکامل ستارگان از شکل گیری تا پایان آنها به عنوان بازمانده ستارهای.
شکل گیری ستاره: مطالعه وضعیت و فرآیندهائی که سبب شکل گیری ستارگان در داخل ابرهای گاز میشوند و خود فرآیند شکل گیری.
Aaron
یکشنبه 11 شهریورماه سال 1386 ساعت 09:40 ق.ظ